http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/951/8951/images/RandT.jpg
ฉันหยุดคิดไม่ได้เลยค่ะ
ทำไมคนในสังคมตัดสินคนด้วยคะแนนจากการลองผิดลองถูกในวัยของการเรียนรู้
ตอนที่เราเรียนกัน สำหรับฉันยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย แม้แต่ตัวฉันเองในวัยมหาลัย
ก็ยังสับสนในจุดมุ่งหมายของตัวเองอยู่เลย ประเด็นนี้เกิดจากเพื่อนคนนึงค่ะ
เป็นคนมีความพยายามมากๆเลย เข้าเรียนไม่เคยขาดไม่เคยสาย
แต่ก็นะคะความพยายามไม่ค่อยมาคู่กับความสามารถสักเท่าไหร่ ฉันถามเขาว่าทำไมถึงเลือกเรียนสาขานี้ล่ะ
เขาตอบฉันมาว่า เพื่อให้พ่อแม่ภูมิใจ และเพื่อหนีออกจากวังวนเดิมๆแถวบ้าน ครั้งนึงตอนช่วงเกรดออกฉันสังเกตเห็นเขาร้องไห้ค่ะ
เขาบอกว่าเครียดเรียนได้เกรดไม่ดีเลย พอฉันเห็นเกรดฉันก็อยากจะด่าเลยค่ะ
เกรดก็ไม่แย่เลย แต่พอตั้งสติก็ถามค่ะ ทำไมถึงเสียใจมากขนาดนี้เพิ่งเริ่มเอง เค้าบอกว่าในกลุ่มเขาโง่สุด
เกรดก็ได้ต่ำสุด เค้าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นค่ะ พอได้ฟังแบบนั้นก็บอกกับเขาว่า
เทอเคยได้ยินเรื่องกระต่ายกับเต่ามั้ย เทอน่ะเป็นเต่าตัวนั้นนะ เผลอๆเทออาจจะแย่กว่าเต่าตัวนั้นอีก
แต่เทอคงจำนิทานปรัมปราคลาสสิคนี่ได้ใช่มั้ย ฉันไม่ได้จะมาเล่านิทานให้เทอฟังนะ
แต่อยากให้เทอนึกถึงเต่าตัวนั้น เทอรู้มั้ยเต่าตัวนั้นมันไม่เคยว่าตัวเองเลยนะที่มันขาสั้น
วิ่งช้ากว่ากระต่าย แต่มันกลับคิดว่าทำไมเต่าอย่างมันจะชนะกระต่ายขายาวไม่ได้ด้วยล่ะ
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงเต่าขาสั้น แต่ขาสั้นๆนี่แหละก็สามารถชนะกระต่ายขายาวได้ เหมือนที่ทุกคนรู้ในตอนจบ
เทอรู้มั้ยสิ่งที่ทำให้กระต่ายพ่ายแพ้ให้กับเต่าคืออะไร กระต่ายแพ้เต่าเพราะจิตใจต่างหาก ถ้าเกิดวันนั้นเจ้าเต่ายอมแพ้เพราะอายไม่กล้าที่จะใช้ความสามารถ
ถึงแม้ความสามารถนั้นจะไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร แต่จิตใจที่มุ่งมั่นกล้าหาญพอที่จะเผชิญและยอมรับผลของมันต่างหากที่เป็นพลังอันยิ่งใหญ่ให้ชนะทุกสิ่งทุกอย่างแม้แต่ตัวของเราเอง
เทอก็เหมือนเจ้าเต่าตัวนั้น จงยอมรับและกล้าที่จะเผชิญกับผลรับ
และเชื่อมั่นในตัวเอง ไม่มีอะไรที่ยิ่งใหญ่ไปกว่าการชนะใจตัวเอง ความพยายามของเทอจะทำให้เทอประสบความสำเร็จในวันข้างหน้าแน่นอน
